Toen de 2e wereldoorlog de Engelsen weer in een globaal conflict bracht, was de noodzaak er om aan een goede oliestroom te komen een absolute must. Maar de stroom olie werd bedreigd door de Duitse troepen die steeds verder naar het oosten trokken in Noord Afrika en door de lokale groeperingen. Eerst twijfelend vroegen de Engelsen de hulp in van Joodse vechters, welke de eerste speciale eenheid van Israël vormden op 14 mei 1941. Deze werd bekend als Pal’mach, een Hebreeuws acroniem voor Plugot Machatz, wat aanvals groep betekend.
De training die de Pal’mach commando’s kregen werd Kapap genoemd, dit is een acroniem voor “face to face combat”. Kapap was niet een systeem, maar een mix van zware fysieke training, wapens en explosieven training. Radio communicatie, overlevingstechnieken en eerste hulp. Ook vreemde talen werden onderwezen. De training van het een op een gevecht was een combinatie van westerse vecht technieken zoals boksen, Grieks-Romijns worstelen en het standaard mesvechten uit het Britse leger, samen met baton training. Op dat moment was er geen enkelvoudig woord voor deze technieken. Kapap was een algemene naam. Later werd Kapap onderricht als een officieel systeem en werd de naam een paar keer veranderd. Maar Kapap blijft de originele Israëlisch vechtsysteem.
Het aantal vechters dat in de Pal’mach groep onder Brits toezicht getraind mocht worden, zou maar 1.000 man zijn. Maar de Haganah hield zich daar niet aan en trainde ongeveer 3.000 mannen voor de toekomst in een Joods leger, welke gebruikt kon worden na de oorlog.
Het acroniem Kapap staat voor Krav Panim al Panim. Het woord “krav” betekent zoveel als “vechten”. Panim al Panim betekent zoveel als gezicht tegen gezicht.
De drie Pal’mach gevechts brigades hielpen de Britten in een paar grote campagnes. De invasie van Frankrijk, Libanon en Syrië. Ook hielp men met spionage missies in Jordanië en vochten ze samen met de SAS in de Balkan. Toen de oorlog eindigde, eindigde ook de samenwerking met de Britten. De Joden hadden verwacht dat de Britten hun woord zouden houden voor een eigen staat. Toen bleek dat dit niet het geval was, hanteerde de Pal’mach guerrilla technieken tegen de Britse politie en militairen. Er waren ook terroristische aanslagen door Stern Gang en Irgun, maar daar nam de Haganah aftand van.
Het nieuw gevormde Verenigde Naties (gevormd in 1945) wist dat het slechts een kwestie van tijd zou zijn, voordat er een complete oorlog zou uitbreken tussen de Arabieren en de Joden, als de gefrustreerde Britten zich zouden terug trekken. Men probeerde een oplossing te geven door een Joodse staat te creëren. Toen de Britten de regio verlieten, verklaarde de Joden hun onafhankelijkheid op 14 mei 1948. Een paar uur later vielen troepen vanuit Jordanië, Libanon, Irak, Syrië en Palestina de nieuwe natie aan. Het eerst officieuze, maar nu officiële Haganah had zijn grootste uitdaging en werd herbenoemd naar Israeli Defence Force (IDF). In deze onafhankelijkheidsoorlog kon Israël niet alleen overleven, ondanks de slechte bewapening en een tekort aan troepen, maar groeide uit tot een van de meest gerespecteerde legers van de wereld.
In 1957, een uiterst geheime eenheid genaamd Sayeret Mat’kal (Unit 216) werd gevormd door een officier met de naam Avraham Aran, welke de eenheid sterk liet lijken op het Britse SAS. Deze eenheid werd in de zeventiger jaren wereldberoemd na een aantal anti terrorisme acties. Een van de meest bekende was die van operatie “Thunderball” op 3 en 4 juli 1976. Een groep commando’s vloog naar het vijandige Oeganda en redde 103 gegijzelden die waren ontvoerd door Duitse en Palestijnse terroristen.
In het IDF hadden de speciale commando eenheden een monopolie op goede gevechtstraining en Kapap werd bekend als Lochama Zehira (micro vechten in de zeventiger jaren. Het systeem omvatte diverse militaire specialiteiten in aanvullen tot het een tegen een gevecht. Maar doordat Israël voortdurend in oorlog was met het ene en dan weer het andere buurland, moesten ook de reguliere strijdkrachten een vorm van vechten krijgen. Wat ze kregen was een basis geen gedoe systeem, welke super effectief was.
In 2001 brengt Avi Nardia Kapap naar het publiek. Nu is Kapap meer een zelfverdedigingssysteem. Maar het wordt niet alleen aan burgers gegeven, maar ook aan professionals. De hoofdinstructeurs buiten Israël zijn Avi Naria, Eyal Goldshten, Sam Markey en Willem-Jan Paardekooper. Binnen een paar jaar zullen nog meer Israelische instructeurs komen, zodra ze hun actieve dienst erop hebben zitten.
In Europa en het Caribische gebied wordt niet alleen aan burgers les gegeven, maar ook aan politie, anti terrorisme eenheden, beveiligingsbedrijven, vliegtuig maatschappijen en aan verschillende onderdelen van het leger. We geven les of seminars volledig op maat gemaakt.
Hieronder een lijstje met seminars:
Politie
- SWAT counter terrorism training
- Aktieve schutter, eerste hulp verlener
- Schietcursus politie, schieten in een kleine ruimte
- Bus kapingen
- Kapap politie arrestatie technieken en tactieken.
Militairen
- Anti terreur sluipschutter, basis en gevorderd
- surveillance/counter surveillance
- zelfmoord aanslagen, tactisch handelen
- bescherming, beveiliging in een stands omgeving
- Kapap military combatives
- Israeli Combat Point Shooting
Beveiliging, burgers
- ICPS 1/ basis cursus pistool
- ICPS 2/ gevorderd pistool
- PSD High Risk Zone training (HRZ)
- corporate/executive persoonlijke beveiliging
- tactical operator
- Kapap zelfverdediging